środa, 19 października 2016

Kiedy dłużnika alimentacyjnego można uznać za uchylającego się od zobowiązań



Aby otrzymać powyższe miano muszą zostać spełnione określone prawem przesłanki. Dotyczą one zarówno zachowania danej osoby oraz wpłacanej przez nią środków – przypomniał Wojewódzki sąd administracyjny w Łodzi

Sprawa dotyczyła mężczyzny, który decyzją burmistrza został uznany za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. Rozstrzygnięcie na które wniesiono skargę zapadło na podstawie art. 5 ust. 3 i 3a ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012r., poz. 1228 z zm.- dalej ustawa). Organ podejmując decyzję wziął pod uwagę fakt, że mężczyzna pomimo odpowiednio doręczonego wezwania nie wziął udziału w wywiadzie alimentacyjnym, nie złożył niezbędnego w postępowaniu oświadczenia majątkowego oraz nie udzielił żadnych wyjaśnień. Dodatkowo organ nie odnotował przez 6 miesięcy poprzedzających rozstrzygniecie żadnej wpłaty stanowiącej minimum 50% kwoty do której skarżący był zobligowany.

Mężczyzna jednak twierdził, że w postępowaniu nie dochowano zasady prawdy obiektywnej, do której zobligowany był organ. W odwołaniu podkreślił, że brak stawiennictwa spowodowany był przewlekłą chorobą, która uniemożliwia mu aktywne poszukiwanie pracy, w tym także rejestrację, jako bezrobotny. Zaznaczył, że w czasie aktywności zawodowej potrącane były przez komornika należności z jego wynagrodzenia dlatego uważał, że nie posiada zaległości. Ponadto poinformował, że pokrywa koszty edukacji dorosłego syna. Samorządowe Kolegium Odwoławcze pozostawiło w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W rezultacie mężczyzna złożył skargę do sądu.
W odpowiedzi WSA w Łodzi uchylił zaskarżoną decyzję, gdyż uznał że nie można opierać rozstrzygnięcia tylko na informacjach od komornika sądowego, jak to miało miejsce w analizowanej sprawie. Jednakże samo uchylanie się mężczyzny od udziału w postępowaniu uznał za poprawnie zinterpretowane. I pozostawił w mocy rozstrzygnięcie nadające mu analizowany status

W rezultacie działań podejmowanych przez skarżącego sprawa ponownie trafiła do WSA w trybie weryfikacji poprawności zaskarżonego aktu. Rozpatrując sprawę sędziowie uznali, że „sąd odwoławczy prawidłowo powołał się na podstawę prawną wynikającą z art. 5 ust. 3 i 3a ustawy, zgodnie z którą w przypadku gdy dłużnik alimentacyjny uniemożliwia przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego lub odmówił:
• złożenia oświadczenia majątkowego,
• zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny albo poszukujący pracy,
• bez uzasadnionej przyczyny, w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wykonywania prac społecznie użytecznych, prac interwencyjnych, robót publicznych, prac na zasadach robót publicznych albo udziału w szkoleniu, stażu lub przygotowaniu zawodowym dorosłych
- organ właściwy dłużnika wszczyna postępowanie dotyczące uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych”

Ponadto w analizowanym przypadku spełniona została przesłanka mówiąca o braku przekazywania wpływów w okresie 6 miesięcy poprzedzających wydanie decyzji. Z uwagi na powyższe, stanowisko sądu było prawidłowe. Mężczyzna swoim postępowaniem spełnił powyższe warunki. Co prawda z informacji uzyskanych od komornika wynika, że w czasie aktywności zawodowej skarżącego na korzyść uprawnionych były pobierane pewne kwoty pieniędzy jednak fakt ten pozostaje bez znaczenia dla sprawy. Dlatego też sąd zadecydował o oddaleniu skargi.

Wyrok WSA w Łodzi, sygn. akt: IISA/Łd 846/14




[żródło:http://prawo.gazetaprawna.pl/

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz